بررسی بازی Hellblade: Senua's Sacrifice  

از نگاه زومجی

Hellblade تجربه‌ای به مراتب فراتر از یک بازی ویدیویی ارائه می‌کند و به همین دلیل هم به اثری تاثیرگذار و لذت‌بخش تبدیل می‌شود. با بررسی بازی همراه زومجی باشید.

بازی‌های ویدیویی از همان نمونه‌های اولیه مثل Pong گرفته تا به امروز، یک رسالت اصلی داشته و دارند و آن هم سرگرم کردن مخاطب است. تمامی بازی‌سازان در وهله اول قصد دارند اثری خلق کنند که مخاطب بتواند فارغ از تمامی دغدغه‌هایش، ساعاتی آن را تجربه کرده، سرگرم شده و لذت ببرد. اما راستش را بخواهید، بازی‌هایی که صرفا به منظور سرگرم‌کردن ساخته می‌شوند، معمولا به بازی‌های تاثیرگذاری تبدیل نمی‌شوند. منظورم این است که مخاطب معمولا پس از تمام کردن چنین بازی‌هایی، صرفا سرگرم شده و چیزی بیش‌تر از آن نصیبش نمی‌شود. اما در بین بازی‌سازان، افراد و چهره‌هایی هستند که هدف‌شان از ساخت بازی، صرفا ارائه یک سرگرمی چند ساعته نیست و آن‌ها اهداف دیگری نیز از ساخت بازی در سر دارند؛ حال این هدف می‌تواند به تصویر کشیدن تفکرات عمیق خود بازی‌ساز یا گنجاندن مفاهیم عمیق و اساسی در دل یک بازی ویدیویی باشد. 

جنبه‌ای از بازی که حتی از جلوه‌های بصری هم مهم‌تر و زیبا‌تر است، صداگذاری‌های آن است. در کل Hellblade بازی‌ای است که صداگذاری تاثیر زیادی در آن دارد؛ از صدای عالی راوی‌ای که داستان‌های افسانه‌های نورس را روایت می‌کند گرفته تا صدا‌هایی که سنوئا در ذهنش می‌شنود و همواره با آن‌ها درگیر است، همه و همه عالی کار شده‌اند. علاوه بر این افکت‌های صوتی هم به زیبایی هرچه تمام‌تر در بازی شنیده می‌شوند و این زیبایی‌های بصری و صوتی، دست به دست هم داده‌اند که نتیجه این همکاری عالی، ایجاد اتمسفری در بازی است که شاید اگر اینقدر زیبا نبود، داستان بازی هم تا این حد عالی و تاثیرگذار نمی‌شد. جالب اینکه سازندگان بازی کاملا از اهمیت بالای جلوه‌های صوتی در بازی مطلع بودند و کافی است پس از تمام کردن بازی مستندی را که از طریق منو در دسترس است تماشا کنید تا متوجه شوید که سازندگان چه تلاشی برای خلق این اتسمفر عالی به لطف جلوه‌های صوتی کرده‌اند. البته برای لذت بردن از جلوه‌های صوتی بازی، حتما باید از هدفون استفاده کنید. 

در مجموع Hellblade از آن دست آثاری است که مرز‌ها و محدودیت‌های بازی‌های ویدیویی را شکافته و به سطح جدیدی وارد می‌شود؛ سطحی که فقط با وابسته بودن به یک مدیوم نمی‌توان به آن دست پیدا کرد و به همین دلیل هم بازی گاهی حالتی کاملا سینمایی پیدا می‌کند. اما کاری به اینکه Hellblade یک بازی است یا یک فیلم یا هرچیز دیگری ندارم؛ مساله‌ای که مهم است، این است که سازندگان Hellblade به هدف‌شان که ایجاد تجربه‌ای عمیق و تاثیرگذار بوده، رسیده‌اند. پس اگر شما هم به آثاری که فراتر از یک سرگرمی صرف هستند علاقه دارد و از طرفی دیگر مشکلی با غرق شدن در فروپاشی شخصیتی یک کاراکتر و حتی رنج کشیدن همراه با وی و قوی‌تر شدن همراه با وی ندارید، تجربه Hellblade را به هیچ قیمتی از دست ندهید؛ چرا که این از آن دست آثاری است که شاید نمونه‌اش تا چند سال دیگر هم تکرار نشود. اما به هر حال Hellblade به عنوان یک بازی منتشر شده و همین هم باعث می‌شود تا نتوانیم مشکلاتی را که به عنوان یک بازی دارد هم نادیده بگیریم.